baran

 مرحوم علامه مامقانى (ره ) در مجلد سوم كتاب شریف (( تنقیح المقال )) درباره سیدتنا زینب الكبرى (س) مى نویسد:

(( درباره سیدتنا زینب الكبرى مى گویم : زینب و چیست زینب و چه چیز تو را دانا گردانید (و از كجا درك نموده و دریافتى ) كه (شرافت و بزرگى و فضیلت و برترى ) زینب چیست ؟ (پس به طور اختصاص آن هم یك از هزار هزار آن است كه ) زینب عقیله یعنى خاتون بزرگوار و گرامى فرزندان هاشم (ابن عبد مناف پدر جد رسول خدا) است ، و محققا صفات حمیده و خوى هاى پسندیده را دارا بود كه پس از مادرش ، صدیقه كبرى (س) كسى دارا نبوده است ، تا این كه حق و سزاوار است گفته شود:

او است صدیقه صغرى ، زینب را در حجاب و پوشش و عفت و پاكدامنى (از دیگران ) زیادت و افزونى است (و آن این است ) كه تن او را در زمان پدرش (امیرالمؤ منین ) و دو برادرش (امام حسن و امام حسین ) كسى از مردان ندید تا روز (( طف )) (كربلا، و این كه زمین كربلا را طف مى نامند، براى آن است كه طف زمینى بلند و جانب و كنار را گویند، و زمین كربلا كنار فرات است ) و زینب (س) در صبر و شیكبایى (از مصایب و اندوه هاى بزرگ ) و ثبات و پایدارى و قیام و ایستادگى (در آشكار ساختن حق و درستى ) و قوت و نیروى ایمان و گرویدن (به عقاید و احكام دین مقدس ‍ اسلام ) و تقوا و پرهیزكارى و اطاعت و فرمانبرى (از آنچه خداى تعالى فرموده ) وحیده و یگانه بود (كه پس از مادرش علیا حضرت فاطمه (س) در دنیا چنین خاتونى كه داراى این صفات حمیده و خوى هاى پسندیده بى مانند باشد، سراغ ندارم.)

 زینب (س) در فصاحت و آشكارا سخن گفتن و زبان آورى و در بلاغت و رسایى سخن و سخن گفتن مطابق اقتضاى مقام و مناسب حال ، گویى از زبان (پدر بزرگوارش ) امیرالمؤ منین (ع) قصد و آهنگ مى نمود، چنان كه پوشیده نیست بر كسى كه در خطبه و سخنرانى او (در مجلس ابن زیاد در كوفه ، و مجلس یزید در شام ) از روى تحقیق و درستى فكر نموده و بیندیشد، و اگر ما (علما و بیان كننده اصول و فروع دین مقدس اسلام ) بگوییم : زینب (س) مانند امام (ع) داراى مقام عصمت بوده (از گناه بازداشته شده و هیچ گونه گناهى نكرده با این كه قدرت و توانایى بر آن داشته و معنى عصمت نزد ما امامیه همین است ) كسى را نمى رسد كه (گفتار ما را) انكار كند و نپذیرد.

اگر به احوال و سرگذشت هاى او در طف و كربلا و پس از كربلا (در كوفه و شام ) آشنا باشد، چگونه چنین نباشد؟ و اگر چنین نبود هر آینه امام حسین (ع) مقدار و پاره اى از بار سنگین امامت و پیشوایى را روزگارى كه امام سجاد(ع) بیمار بود بر او حمل و واگذار نمى نمود، و پاره اى از وصایا و سفارشهاى خود را به او وصیت نمى كرد و امام سجاد (ع) او را در بیان احكام و آنچه كه از آثار و نشانه هاى ولایت و امامت است . نایبه به نیابت خاصه و جانشین خود نمى گرداند

شهید غلام علي پيچك : مسئوليت ما،مسئوليت تاريخ است بگذاريد بگويند حكومت ديگري هم جز حكومت علي بود به نام حكومت خميني،كه با هيچ ناحقي نساخت. ما از سرنگوني نمي هراسیم بلكه از انحراف مي ترسيم.

شهیدابراهیم عطائی : شیرینی و لذات زندگی در آن است كه مرد در انتظار مرگ ننشیند، بلكه به دنبال آن برود و آن را در آغوش بكشد. شیرینی زندگی در آنجاست كه حلاوت مرگ را دریابی

شهید عبدالله محمودى : خواهرم: محجوب باش و باتقوا، كه شمایید كه دشمن را با چادرسیاهتان و تقوایتان میكشید.


 

لذا قرآن كسانى را كه , شیطان را به عنوان ولى و سرپرست برگزيده اند در خسران و ضرر مى داند و مى فرمايد: “و من يتخّذ الشيطان و ليّاً من دون اللّه فقد خسر خسراناً مبيناً” (نساء:119) در جاى ديگر، او را بد قرين و بد همدم مى داند: “و من يكن الشيطان له قريناً فساء قريناً.” (نساء: 38)
 اما شيطان با همه امكاناتى كه براى اغواگرى دارد، نسبت به بندگان مخلص الهى قدرت اضلال و اغواگرى ندارد، همان گونه كه خود نيز به اين حقيقت اعتراف دارد: “قالَ فبعزّتك لاغويّنهم اجمعين الاّ عبادك منهم المخلصين.” (ص: 83) “مخلصين هم كسانى هستند كه پس از آن كه خودشان را براى خدا خالص كردند، خدا هم آن ها را براى خود خالص كرد، به طورى که غير خدا در قلبشان جاى ندارد. پس در هيچ لحظه اى مشغول به غيرخدا نيستند و هيچ گاه از غير خدا اطاعت نمى كنند. و لذا، تسويلات شيطانى يا هواهاى نفسانى و… كوچك ترين نفوذى در آن ها ندارند.  
رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم درمورد دوستی باخداوشیطان حدیثی نفل نمودندکه:
إِذَا اسْتَحَقَّتْ وَلَايَةُ اللَّهِ وَ السَّعَادَةُ جَاءَ الْأَجَلُ بَيْنَ الْعَيْنَيْنِ وَ ذَهَبَ الْأَمَلُ وَرَاءَ الظَّهْرِ وَ إِذَا اسْتَحَقَّتْ وَلَايَةُ الشَّيْطَانِ وَ الشَّقَاوَةُ جَاءَ الْأَمَلُ بَيْنَ الْعَيْنَيْنِ وَ ذَهَبَ الْأَجَلُ وَرَاءَ الظَّهْر
هرگاه كسى مستحق دوستى خداوند و خوشبختى باشد، مرگ در برابر چشمان او مى آيد و آرزو پشت سرش مى رود و هرگاه مستحق دوستى شيطان و بدبختى باشد، آرزو پيش چشم او، و مرگ پشت سرش قرار مى گيرد
كافى(ط-الاسلامیه) ج 3، ص 258، ح 27

همان گونه كه از آيات استفاده مى شود، مصداق بارز مخلصان انبياى الهى و اهل البيت(عليهم السلام) هستند. قرآن درباره بعضى از پيامبران بزرگ الهى مى فرمايد: “واذكر عبادنا ابراهيم و اسحاق و يعقوب اولى الايدي و الابصار انّا اخلصنا هم بخالصة ذكرى الدار و انّهم عندنا لمن المصطفين الابرار.” (ص: 46) درباره بعضى ديگر (حضرت موسى(عليه السلام)) مى فرمايد: “انّه كان مخلصاً و كان رسولا نبيّاً” (مريم:51) درباره حضرت يوسف(عليه السلام)مى فرمايد: “انّه من عبادنا المخلصين” (يوسف:24) و در مورد اهل البيت(عليهم السلام)مى فرمايد: “انّما يريدُ اللّهُ ليذهب عنكم الرّجس اهل البيت و يطهّركم تطهيراً.” (احزاب:33) 
پس وقتى خداوند اراده تكوينى دارد كه آنان از هرگونه رجس وپليدى پاك باشند، روشن است كه شيطان نمى تواند در آن ها نفوذ كند. 

 
 محدوده هستى شيطان هرگز مقام شامخ انسان كامل را در برنمى گيرد و به حريم بندگان مخلص راهى ندارد. اگر شيطان بخواهد انسانى را فريب دهد، از راه انديشه و افكار فريب مى دهد، اما به مقام فكرى و عملى انسان كامل و بندگان مخلص راه ندارد تا بتواند آن ها را وسوسه كند، بلكه شيطان در وهم و خيال راه دارد و نه در محدوده عقل محض. در انسان هاى ديگر كه شيطان رخنه مى كند، براى اين است كه عقل آن ها مشوب به وهم و خيال است، ولى انسان كامل وهم و خيال را در برابر عقل كامل خود خاضع كرده است. قواى درونى انسان كامل مأموم قوّه عاقله است و لذا، شيطان نمى تواند در عقل عملى انسان كامل از طريق اميد و محبت و گرايش راه پيدا كند و يا در عقل نظرى او از راه انديشه و علم راه بيابد; زيرا مرحله عالى نفوذ شيطان وهم و خيال است واز آن بالاتر نمیرود.

 شيطان از تجرّد تام عقلى برخوردار نيست; چنان كه در بخش عملى از محدوده شهوت و غضب نمى گذرد و به مرحله اخلاص، ايثار، تولّى و تبرّى راه نمى يابد. شيطان موجودى است مادى و داراى تجرّد برزخى و مثالى، و راهى به نشانه عقل محض ندارد، او به عالم مثال راه پيدا مى كند. پس در مقام انسان كامل راه ندارد; زيرا نه مانند انسان كامل بیواسطه از اسما و حقايق باخبر است و نه مانند فرشتگان باواسطه خبر دارد. او لايق هيچ يك از اين دو مرحله نيست و لذا، گرفتار دو امر مى شود: يكى جهل به مقام انسان كامل و ديگرى استبكار كه منشأ اين استكبار هم وهم و خيال است; چرا كه عقل هرگز انسان را به كبر دعوت نمى كند. وهم است كه مقام هاى دروغينى را راست مى پندارد و انسان را فريب مى دهد.

… ادامه دارد  

غبار وگرد وخاک اززمین بلند میشود ،بالامیرود اما دیریازود به خودش برمیگردد.

هندسه عالم همین است . کسی که ظلمی کند دیریازود نتیجه آن به خودش برمیگردد، پس به خودش ظلم گرده

قرآن به قوم موسی علیه السلام همین را گفت که ” آنها به ما ظلم نکردند بلکه به خود ستم کردند.”

این قانون عالم است .

وماظلمونا ولکن کانواانفسهم یظلمون . (سوره بقره آیه 57)

گزیده ای از وصیت نامه شهید بزرگوار محمد علی توانگر ازشهدای عزیز صنعت آب و فاضلاب :

اگر بفهمیم همه زجر کشیدن ها و شهادت ها در طول تاریخ و تا این زمان  همه و همه به خاطر اسلام بوده است با کم کاری و اسراف ، شایعه بافی ، ناراضی تراشی ، کم فروشی ، احتکار و گران فروشی به اسلام ضربه نمی زنیم و به جای صحبت همیشگی درباره اضافه حقوق و مزایا و تعطیلی و استراحت در اداره و کارخانه به تولید و کار بیشتر می پردازیم و ثابت می کنیم  که این کار را می توانیم انجام دهیم.

نسبت به سرنوشت خود و انقلاب بی تفاوت نباشید و در این موقیعت خطیر که ابرقدرت ها غرب و شرق و متحدین شان بر علیه انقلاب اسلامی توطئه میکنند در صحنه حاضر باشند و آن ها را خنثی کنند.