baran

قال سید ابن طاووس فی اقبال : ورایت فی بعض تصانیف اصحابنا العجم رضوان الله علیهم ، انّه یستحب ان یزارمولانا الرضا علیه السلام یوم ثالث وعشرین من ذی القعده من قرب او بعدببعض زیارات المعروفه اوبمایکون کالزیارة من اروایة بذلک 

لقب رئوف
این لقب در زیارتنامه‌ای از امام جواد (ع)  نقل است: “سلام بر شما ای امام رئوف”

رئوف یعنی انسان مهربان و اهل بخشش.

رئوف با رحیم (یعنی بخشنده و مهربان) از ۳ جهت فرق می‌کند لذا مهمتر از رحمت است:

1. رئوف، بخشش و رحمتی است که بسیار زیاد است و حدّ و حصر ندارد.
2. رأفت رحمت و بخششی است که نصیب انسان گرفتار می‌شود. 
3. رأفت رحمتی است که ملایم نفس است یعنی نفس انسان آن را دوست دارد و در آن ذرّه‌ای کراهت و ناپسندی وجود ندارد.

امام رضا (ع)، امام رئوف است یعنی رحمت او بسیار است، مطابق و ملایم نفس انسان است و شامل افراد گرفتار می‌شود.

لقب عالم آل محمد 
حضرت امام کاظم (ع)  می‌فرمایند: “مکرّر از پدرم حضرت صادق شنیدم که فرمودند: عالم آل محمّد در صلب تو قرار دارد، ای کاش‎ ‎من زمان او را درک می‌کردم، نام او هم نام جدّم حضرت علی بن ابیطالب است”

در کتاب عیون اخبار الرضا، أبی نصر بزنطی می‌گوید: در متنی از امام رضا (ع) خواندم که اینگونه نوشته بود:
“برسانید به شیعیان من که زیارت من نزد خداوند معادل هزار حجّ و هزار عمره است”
خیلی تعجّب کردم و شرفیاب محضر امام جواد شدم و عرض کردم یعنی هزار حج و هزار عمره؟
امام فرمودند: به خدا قسم همین‌طور است.
بعد فرمودند: بلکه معادل یک میلیون حجّ برای کسی است که با معرفت شرفیاب محضر حضرت رضا شود. 

حضرت امام علی (ع)  فرمودند: “بزودی مردی از فرزندانم در خراسان بوسیله زهر جفا به شهادت می‌رسد، اسم او اسم من است، اسم پدر او اسم موسی بن عمران است. بدانید که هرکس او را در غربتش زیارت کند خداوند گناهان گذشته و آینده‌اش را می‌بخشد، اگرچه به عدد ستارگان و قطره‌های باران و برگ‌های درختان باشد.”

مقصود از این حدیث این نیست که ما برویم هر کاری دلمان خواست انجام دهیم، بعد به زیارت امام رضا برویم. این مسخره کردن است.
مراد اینست که اگر احدی حتی به اندازه قطره‌های باران گناه کرده، مأیوس نشود.

شناخت علی فقط باعشق میسراست وفقط عشق اجازه داردبه حریم علی نزدیک شود …

آخر چگونه میتوان خدای بزرگ راپرستید وبه علی عاشق نشد؟ … عشق به علی جزوی از پرستش خداست . علی تجسم صفات خداست و معیارهای خدایی ، توخلیفه الله علی الارضی ،توهدف انسانیتی ،توخدانیستی ولی وجود توراجزخداپرنکرده است …

علی کسی است که دراوج ادب وسخنوری باسکوت خود سخن میگوید 

علی کسی که درذروه علم -انامدینة العلم وعلی بابها- است ؛ ولی باقلب میفهمد . 

علی قهرمانی است که نظیرش راعالم ندیده ؛ رهبری که درمظلومیت اش میتوان حقانیتش راشناخت 

چشمه ی جوشان عشق ومحبت وعرفان که درناله های صبحگاهش ، در فریادهای نیمه شبش ، در میان نخلستان های خلوت میتوان ازاو مستفیض شد . 

آری این علی است . 

قسمتی از نوشته های شهید دکتر چمران 

ما ساده گرفتیم آمدنت را                                                                                                                                     ما همین به ظاهر شیعیان تو، ساده گرفتیم آمدنت را                                                                                             و همین طور ساده گرفتیم انتظار آمدنت را …                                                                                                            چرااین  همه سرد ، چرااین همه ساده،  تو نرفته ای که باز گردی این ماییم که باید برگردیم .                                                        برگردیم از این همه تغافل وگناه  …                                                                                              خامو شیم ،سکوت میکنیم که نه ،لالیم ،کران وکورانیم ، گنگیم که تمسکِ   سکوتِ   طوفانی علی رابه خیال خام میپروریم                                                                         سالهاست فریادهای خودرابا دست خود درگلو خشکاندیم …                       غریب ماندن هم  شاید راه ورسمی است که باید آموخت ،                                                                                        اما چرااین همه دریغِ دردِ دروغ ،                                                                                                                           هنوز طلوع خورشید راندیده ایم ، چرا غروب …                                                                                                         یا ابا الحسن ، ببخش ما را ، ببخش این تجاهل وتغافل را …   

? السلام علیک یا خدیجه الکبری

حضرت‌خدیجه‌سلام‌الله‌علیها
از مال کثیر گذشت
خداوند به او کوثر بخشید
از سلام مردم گذشت
خداوند به او سلام رسانید
مردم او را تحقیر کردند
خداوند او را تکریم کرد
با بت پرستان همراهی نکرد
همدم و همنشین پیامبر شد

آری
باید از یک چیزی بگذریم
تا خداوند بهترش را قسمت ما کند