baran

ابراهيم بن عباس كاتب گفت: خدمت حضرت رضا (ع) بوديم که يكي از شاگردان پرسيد: معني نعيم در آيه ي شريفه‌ي «لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ» چيست؟

علي بن موسي (ع) با صدايي رسا فرمودند: هر كسي به طريقي معني مي‌كند، بعضي مي‌گويند: آب سرد است، بعضي مي‌گويند مراد خواب است. عده‌اي نيز مي‌گويند غذاي خوش طعم است. همانا پدرم از پدرش حضرت صادق (ع) نقل كردند كه وقتي اين گفتار شما در مورد معني نعيم خدمت ايشان گفته شد، خشمگين شده و فرمودند: هرگز خدا از مخلوق در مورد چيزهايي كه به آنها تفضل فرموده بازخواست و سؤال نخواهد كرد و براي چنين چيزي منت نمي‌گذارد. اين كار از مخلوق ناشايست است که اگر از غذا يا آب سرد يا چيزهاي ديگري كه به مردم داده منت گذارد، چگونه چيزي را كه براي مردم شايسته نيست مي توان به خداوند (جلّت عظمته) نسبت داد؟! نعيم به معني دوستي و ولايت با ما خاندان است كه خداوند بعد از توحيد و نبوت از آن سؤال خواهد كرد، زيرا اگر بنده به لوازم ولايت و محبت وفا كند، به نعيم بهشت كه زوال ندارد دست مي يابد.

حضرت رضا (ع) فرمودند: پدرم از حضرت صادق (ع) و ايشان از امام باقر (ع) به همين طريق از حضرت علي (ع) نقل كردند كه پيامبر اکرم (ص) فرمودند: يا علي! اولين چيزي كه بعد از مرگ از بنده سؤال مي‌كنند شهادت به توحيد و نبوّت من و اقرار به ولايت توست، به همان طريق كه خدا قرار داده و من نيز به مردم رساندم، پس هركس به اين قسمت اعتراف كند و اعتقادش نيز همان باشد بسوي نعمتي كه هرگز نابودي و زوال ندارد رهسپار خواهد شد.

ينابيع المودة/ج1/ص111