baran

 آن‌کس که وحدانیت الهی را دریابد، تنوّع آثار و دگرگونی‌های حاکم در دو قلمرو انسان و جهان و گوناگونی اشکال و رنگ‌ها و پدیده‌ها را مستند به ذات خودِ آنها نمی‌داند، و تکثّر و تنوّع دو جهان درونی و برونی را همچون تصوّرات و فعالیت‌های یک «من» می‌بیند.

 دانش‌ها و جهان‌بینی‌ها تاکنون در هیچ یک از جریانات طبیعی و انسانی، واقعیاتی به عنوان مادّه بنیادین، هیولای مطلق، طناب ممتدِ زیربنای حوادث و رابطه مطلق میان صورت‌ها را نتوانسته است اثبات نماید، پس این وحدت و هماهنگی جز از ناحیه آفریننده یگانه به وجود نمی‌آید.

? استاد علامه_جعفری
? ترجمه و تفسیر نهج‌البلاغه، جلد ۲، صفحه ۲۵۱