baran

در شب اول ذیحجه که هلال ماه با کرشمه خودنمایی می کرد

خورشید به خانه علی علیه السلام وارد شد

باد صبا همه را خبر رسانید که: زیور ببندید؛

درختان شکوفه های خود را بر زمینیان ارزانی داشته و

آسمان در گوشه ای از زمین نشسته  است

باادب و احترام تا از این مجلس باصفای صمیمیت ، نکته برداری کند.

دلدادگی ها، قاصدی فرستاده اند تا مهر علی و فاطمه را بشارت آوَرَد.

دنیا، درس آموز نوربارانی این عشق شد

 ونور با نور پیوست و جهان روشن شد.

این سپردن دست عروسی به تکیه گاهی یک مرد نیست؛

این سپردن انسان است به حریم بی انتهای عصمت

این پیامبر صلی الله علیه و آله نیست که دخترش را به علی علیه السلام می سپارد؛

این خداست که اختیارو اعتبار بشر را به علی و زهرا علیهاالسلام وامی نهد.